Online vergaderen is inmiddels gewoon geworden, en misschien wel een mooie uitkomst van de Covid-tijd. Maar na de eerste positieve geluiden over dit fenomeen, die vooral gingen over de tijdsbesparing en de efficiënte manier van werken, hoor ik ook steeds meer kritische geluiden in mijn netwerk. En terecht wat mij betreft. Want hoe efficiënt vergaderen via een scherm ook mag zijn, de werkelijkheid is dat we elkaar niet meer aankijken. Niet letterlijk en niet figuurlijk, want als je je gesprekspartner in de ogen wilt kijken dan staar je in de webcam voor je. En over dat gebrek aan contact, daar maak ik me zorgen over. Net als over de agenda’s die uur aan uur vol gepland lijken te zijn, zonder dat er voldoende ruimte is om op adem te komen. En dat is iets wat wij als mensen, als sociaal ingestelde wezens feitelijk, wel degelijk nodig hebben.

Neem je ruimte

Naast meer tijd voor jezelf reserveren tussen meetings in, vind ik het persoonlijk ook raadzaam om tijdens de meetings meer bewegingsruimte te nemen. Even die kop koffie halen, even door je kantoor of je huis lopen en weg van die statische plek waarin je de hele dag door gesprekken gevoerd. Met het gevaar wat pathetisch te klinken, snijd ik het onderwerp toch aan: emotionele betrokkenheid. Want juist tijdens deze toch wel kille beeldschermmeetings, missen we veel signalen van elkaar. En dan heb ik het niet alleen over de non-verbale signalen maar ook over de energie die je mist omdat je niet fysiek met elkaar in een ruimte bent. Het is wat mij betreft daarom belangrijker dan ooit om elkaar echt in de gaten te houden en te blijven praten als het niet goed met je gaat. En dat gaat verder dan even vijf minuten beleefdheden uitwisselen aan het begin van een meeting…

Openheid vraagt om lef

Durven melden hoe het echt met je gaat vraagt, zeker in een zakelijke omgeving, om lef. En dat lef kun je vaak überhaupt pas tonen als de omstandigheden daar juist voor zijn. Pas dan kun en durf je je open op te stellen. Ik ga zeker niet redeneren dat ik de oplossing heb over de eenzaamheid die maatschappij dreigt te ontstaan. Maar ik geloof wel in het laten horen van een positief geluid en het bewust aandacht geven aan de mensen om je heen, zodat we elkaar niet uit het oog verliezen. Letterlijk én figuurlijk.

Hartelijke groet,

Robert Jan Steinmetz

Director bij Frits Philips jr. & Partners